Tekirdağ’da cinsel istismar ve şiddet sonucu hayatını kaybeden 2 yaşındaki Sıla Yeniçeri davasında karar açıklandı. Ancak mahkemenin verdiği hapis cezaları, kamu vicdanını tatmin etmekten uzak görünüyor.
Sıla bebek, sistemin ve toplumun koruyamadığı bir çocuk olarak hayatını kaybetti. Onun ölümü, yargılamadaki eksiklikler ve ceza sisteminin çocuk hakları konusunda ne kadar yetersiz kaldığını bir kez daha gözler önüne serdi.
Mahkemeden Tartışmalı Kararlar
Tekirdağ 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen karar duruşmasında, anne Bakiye Yeniçeri ‘ihmali davranışla kasten öldürme’ ve ‘suçu bildirmeme’ dahil olmak üzere toplam 27 yıl 9 ay hapis cezası aldı. Sanıklardan G.K. cinsel istismar suçundan 7 yıl, K.A. ise hem cinsel istismar hem de öldürme suçlarından toplam 14 yıl hapis cezasına çarptırıldı. İddianamede ‘nitelikli cinsel istismar’ ve ‘kasten öldürme’ gibi ağır suçlamalarla yargılanan sanıkların böylesine düşük cezalar alması, mahkemenin kararlarını tartışmalı hale getirdi.
Sanıklardan Kanı A. ve Sanlı Ö. hakkındaki beraat kararı ise adalet sistemine olan güveni sarsıyor. İddianamede ‘nitelikli cinsel istismar’ ve ‘kişiyi hürriyetinden yoksun kılma’ suçlamalarıyla yargılanan bir sanığın beraat etmesi, mahkemelerin cezasızlık politikasını sürdürdüğünü gösteriyor.
Devletin ve Toplumun Sorumluluğu Nerede?
Sıla bebeğin yaşadığı istismar ve şiddetin daha öncesinde fark edilmemesi, sosyal hizmetlerin ve hukuki mekanizmaların ne kadar eksik işlediğini gösteriyor. Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı’nın koruma altındaki çocuklarla ilgili denetim mekanizmaları yetersiz mi işliyor? Kolluk kuvvetleri ve yargı organları, bu tür vakalarda daha etkin harekete geçmeli mi?
Cezalar, gerçekten caydırıcı mı? Sıla bebek, adalet sisteminin ve sosyal yapının çatlakları arasında kayboldu. Ancak bu dava, sadece bir mahkeme kararıyla sona ermemeli. Çocukların istismar edilmediği, korunduğu ve adaletin gerçekten sağlandığı bir düzen inşa edilene kadar, toplum olarak sesimizi yükselmek zorundayız.
Bu karar, vicdanları yaralıyor. Sıla bebeğin yaşadığı korkunç acılar karşısında verilen cezalar, adalet duygusunu tatmin etmekten uzak. Çocukları koruyamayan bir sistemde, adalet gerçekten sağlanmış olabilir mi? Cezasızlık politikası sona ermeli, çocuklarımız için daha güçlü bir koruma mekanizması oluşturulmalı!